اقدام وقیحانه و دهشتناک اخیر رژیم آل سعود در به شهادت رساندن شیخ نمر باقر النمر، عالم شیعی عربستانی عواقب و تبعات سختی برای ریاض به همراه خواهد داشت. این موضوع نه تنها از سوی رسانه‌ها و تحلیلگران، بلکه از سوی نزدیکان پادشاه سعودی نیز مورد تاکید قرار گرفته است. این روزها دربار سعودی بابت اقدام خود در اعدام شیخ نمر بیش از هر زمان دیگری منزوی گردیده و ترس و وحشت از عواقب این اقدام لحظه‌ای سیاستمداران سعودی را آرام نگذاشته است. 

هم اکنون آل سعود در بدترین وضعیت خود به سر میبرد. اوضاع به اندازه‌ای به ضرر آل سعود است که حتی اربابان و حاکمان غربی ریاض را نیز نگران کرده است. هم اکنون یک سئوال ذهن بسیاری از سیاستمداران غربی را به خود مشغول کرده است، اینکه ریاض به کدام سو میرود و نتیجه این حرکت 

در نهایت چیست؟

بدیهی است که اکثریت قریب به اتفاق  پاسخها در این خصوص به سود مقامات آل سعود و رژیم رو به اضمحلال عربستان نیست. هشدارهایی که این روزها رسانه‌های غربی در خصوص بازی عربستان میدهند، در نوع خود قابل تامل است. به عنوان مثال روزنامه آلمانی  "تاگس سایتونگ" در این خصوص 

می نویسد: " عربستان سعودی بازی خطرناکی را در پیش گرفته است. غرب باید به این مسئله واکنش نشان دهد. اعدام شیخ نمر، روحانی برجسته شیعی تنش‌های بین دو قدرت منطقه‌ای عربستان سعودی و ایران را وارد مرحله جدیدی میکند. این مسئله باید در برلین و دیگر پایتخت‌های کشورهای غربی بالاخره به یک سیاست تغییر در برابر دیکتاتوری خانواده سلطنتی وهابی در عربستان سعودی منجر شود که متحد اصلی آن‌ها درمنطقه خلیج فارس و مهم ترین حامی همه حملات تروریستی اسلام گرای افراطی از پایان جنگ سرد است."

یکی از نکاتی که طی روزهای اخیر از سوی رسانه‌های غربی مورد انتقاد قرار گرفته است، تجهیز تسلیحاتی ریاض از سوی کشورهایی مانند آلمان و آمریکاست.به عنوان مثال روزنامه تاگس سایتونگ در این خصوص معتقد است که در چنین شرایطی باید کشورهای آلمان، آمریکا و دیگر متحدان ریاض هر گونه ارسال تسلیحات برای این کشور را متوقف کنند و همچنین از همه اشکال دیگر حمایت‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی که در ریاض  میتواند به عنوان تشویق، کمک و یا تضمینی برای جنگ با ایران فهمیده شود خودداری کنند.

بدیهی است که این سلاحها و تسلیحات در نهایت در اختیار گروههای تروریستی و تکفیری مانند داعش و النصره قرار  میگیرد. به عبارت بهتر، آل سعود از  هیچ گونه اقدامی در جهت ترورو خشونت در منطقه فروگذار نمی کند. از سوی دیگر، شهادت شیخ نمر توسط رژیم آل سعود نشان داد که ریاض از محاسبات حداقلی و پیرامونی خود ناتوان است. مسلما  این مسئله که اعدام این روحانی برجسته شیعی یک زمین لرزه سیاسی ایجاد میکند قابل پیش بینی بود.با این حال چشمان نابینای سیاستمداران سعودی زمانی این حقیقت مسلم را درک خواهند کرد که به زمان سقوط رسیده باشند. آن زمان بسیار نزدیک خواهد بود. 

یکی دیگر از خطاهای استراتژیک ریاض در برهه فعلی که سقوط آل سعود را تسریع میسازد، پیوند مستقیمی است که میان عربستان و رژیم اشغالگر قدس برقرار شده است. مقایسه تطبیقی جنایات آل سعود در یمن و جنایات صهیونیستها در نوار غزه معنا و پیام عمیقی را به مخاطبان مخابره میکند. این مقایسه تطبیقی یکی در حوزه " پیوند استراتژیک و امنیتی ریاض - تل آویو" و دیگری در " تاکتیکهای نبرد علیه مردم غزه و یمن" قابلیت تبلور و تصور دارد. پیوند امنیتی تل آویو-ریاض، طی سالهای اخیر و با هدف نابودی و تضعیف مقاومت برقرار شده است. در جریان جنگ 33 روزه رژیم اشغالگر قدس و رزمندگان حزب الله لبنان و همچنین در سه جنگ 22 روزه، روزه و 51 روزه صهیونیستها با ساکنان بیدفاع غزه، ریاض نقش خود را به عنوان یکی از شرکای منطقه‌ای اسرائیل نمایان ساخت. همچنین در جریان حمایت و تقویت گروههای تکفیری-تروریستی مانند داعش و النصره نیز تل آویو و ریاض خطوط امنیتی و راهبردی مشترکی را با همکاری یکدیگر ترسیم کرده اند. همزمانی آشفتگی‌های درونی صورت گرفته در سازمانهای امنیتی عربستان و موساد که با سقوط بندر بن سلطان در ریاض و تضعیف جایگاه امنیتی سران موساد در سرزمینهای اشغالی همراه بود بخشی از این پیوند را آشکار ساخت.

همچنین چراغ سبز آشکار زیپی لیونی، وزیر دادگستری سابق رژیم صهیونیستی و رهبر حزب‌هاتنوعا به ترکی الفیصل رئیس سابق دستگاه امنیتی عربستان در اجلاس داووس ( سال 2013 میلادی) نماد دیگری از رقص شمشیر سعودی‌ها در محفل صهیونیستهاست. پیشرفت در مذاکرات هسته‌ای ایران و اعضای 5+1 نیز همگرایی آل سعود و تل آویو را از فاز پنهانی وارد فاز آشکار ساخته است. وجه دیگر این مقایسه تطبیقی، به وقایعی مربوط میشود که در جریان حوادث تلخ و رقت بار اخیر یمن رخ داده است.

Tweet