هر کس که کاریکاتور تکراری مجله‌ی فکاهی شارلی ابدو که در آن بار دیگر به شخصیت و ساحت آخرین پیامبر رحمت حضرت محمد (ص) توهین شده است ببیند آه سرد از دل خواهد کشید و اشک گرم از دیدگان خواهد بارید. به یقین بیننده‌ی مُنصف و پاک وجدان خواهد گفت: بوی انسانیتی از طراحان و منتشرکنندگان این کاریکاتورها نشنیدم.
این نشریه فرانسوی که چهار سال پیش یعنی در سال 2011 میلادی نیز به رسول گرامی (ص) اهانت کرده بود در کاریکاتور تازه اش، به ناحق مدّعی است که (پیامبر اسلام، عبوس، تُرشرو و خشن بوده است) حال آن که مورخان یهودی، مسیحی و مسلمان روایت کرده اند و نشان داده اند که محمد (ص) نه تنها با همه‌ی مردم مهربان و اهل مدارا بوده که حتی به کودکان هم سلام میگفته و روی زمین با بچه‌ها گرم بازی بوده است. چند تایی شان از سر و شانه او بالا میرفته اند و سرگرمشان میکرده و صدای شادی و خنده شان به هوا میرفته است.
حضرت محمد (ص)، جزم اندیش، بدخُلق، تُرشرو و مغرور نبوده و نه تنها همنشینی با مردم عادی و کوچه و بازار که بازی با کودکان را دور از شان انسانی و نبوی خویش نمی دانسته است. آن انسان با محبت، برای بچه‌ها آن خانه‌ی سنگی یا گِلی را که زده بودند و خرابش کرده بودند دو باره سر هم میچیده و درست میکرده است.
در زمانه‌ای که عرب‌های جاهلی دختر بچه‌ها را زنده به گور میکردند (1)، او دختر خود را بر روی زانو مینشانده و جلو دیگران او را میبوسیده تا مردان، محبت بیاموزند. نوشته اند هنگامی که پسرش ابراهیم در خردسالی درگذشت، بسیار گریست. گفتند چرا این قدر بیتابی میکنی؟ گفت: گریه از (دل رحمی) است. کسی که رحم ندارد، خدا هم به او رحم نمی کند.
دل او بر ساحت زمین بیش از همه با مردم عادی و کودکان احساس نزدیکی میکرده است. وقتی که به تماشای بچه‌ای مینشسته در یک چنان موجود کوچکی، جوانه‌ی همه‌ی فضایل و نیروهایی را میدیده که روزی به راستی به کار بزرگ تر‌ها میآید؛ نیروها و فضایلی چون معصومیت، صداقت، شادابی و اخلاص. دوری شان از فساد و پاکی شان از عیب.
این کلام پیامبران بویژه آخرینشان بر لوح دل و قلم انسان‌های خواهان پاکی و راستی مینشیند که ( بر شما است که یکی مثل کودکان باشید). جا دارد که پیروان همه‌ی ادیان از جمله مسیحیان، به ویژه دست اندرکاران نشریات فرانسوی، حضرت عیسی (ع) و محمد (ص) را و معصومیت و صداقت شان را الگو و سرمشق خود بدانند. اما درد کهنه این است که بیشتر مردم به پیامبران ایمان دارند اما به سخنانشان گوش و رفتارشان را الگو قرار نمی دهند.
به تعبیر حکیمان، عظمت انسان‌های بزرگ از برخوردشان با کودکان و آدم‌های کوچک مشخص میشود. انسان‌های بزرگ مانند پیامبرِ اسلام نه تنها نگاه رافت و محبت به انسان‌ها داشته اند که به حیوانات نیز از سر مِهر و شَفقت مینگریسته اند. دیده اند محمد (ص) را که روزی شتری را دیده که زانوهایش بسته شده و هنوز بار سنگینی بر روی آن بوده است. گفته که ( به صاحب شتر بگویید خود را برای مواخذه‌ی خداوند در روز قیامت آماده کند). از قیامت خبری میشنوی، دستی از دور بر آتش داری.
با آن که روح و رحمت و تعلیمات مترقی محمد (ص) و عشق و علاقه‌ی او به انسان و حقوقش زمینه‌ی شادی، پیشرفت و رستگاری بشریت را فراهم کرده است اما متاسفانه مسلمانان از جمله سلفی‌ها، امروزه کمتر از این زمینه برخوردارند. آنان در دامان محمد (ص) زندگی میکنند با همه‌ی این، با او و صفات و خصایل و آموزه‌هایش بیگانه اند.
از صفات و خصایل محمد (ص) و صحابه و اولاد پاک او کدامین نشانه در اخلاق و منش جماعتِ مسلمانان سلفی و تکفیری و رهبرانشان هست؟ شیر را بچه همی ماند به او - تو به پیغمبر چه میمانی؟ بگو. (مولانا). محمد (ص) بیوقفه از طریق وحی و عقل و سنت و تعلیماتش با ما در گفت و گو است بیآن که هرگز ارزش مهم آن رحمه للعالمین و ارزش آموزه‌هایش را بفهمیم.
درود بر تو‌ای شریف ترین همه‌ی انسان‌ها.ای پیروز میدان صداقت و راستی.ای که برق نگاهت ظلمات جاهلیت جدید را خواهد شکافت. تو از خود، وحی و حقیقتی به جا گذاشته‌ای که عظمت نامت را نگاه خواهد داشت. امروز، اخلاق و ( جمال چهره‌ی تو حُجت موجّه ماست) و فردا و دوران‌های آینده آوازه‌ی تو را و ترانه‌ی معصومیّت کودکانه ات را خواهند شنید.
*1. اذا بشر احدهم بما ضرب للرحمان مثلا ظل وجهه مسودا و هو کظیم (زخرف/ 17).
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/3230
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
