نویسنده: جواد سروری _
بعد از اینکه اشرف غنی احمد زی به عنوان رئیس دولت وحدت ملی اعلام گردید، بلافاصله مقامات امریکایی و ناتو و هم چنین سخنگویان آقای اشرف غنی حرف از امضای توافقنامه امنینی میان واشنگتن و کابل را به میان آودند، و گویا دو طرف برای امضای این پیمان خیلی هم عجله دارند. با این که علت این عجله مشخص نیست، اما این در حالی است که نیروهای خارجی با وجود حضور 13 سالۀ شان در افغانستان، موفق نشدند تا صلح و ثبات سرتاسری را برای کشورمان به ارمغان بیاورند، و موفق نشدند تا گروههای را که با هدف نابودی آنها به افغانستان آمدند، از بین ببرند. اما در مقابل طی این 13 سال کسی که بیشترین قربانی را داده است ملت بیچاره و بیگناه افغانستان بود. لذا دولت جدید افغانستان به چند دلیل نباید پیمان امنیتی با امریکا را امضاء نماید:
1- افزایش کشتار غیرنظامیان
کشتار غیرنظامیان افغانستان به یک تراژدی خونبار تبدیل شده است و تروریست‌ها و نظامیان خارجی در هدف قرار دادن و کشتن این افراد بیگناه مسؤولند. کشتار غیرنظامیان توسط تروریستان و نیروهای خارجی حادثه دلخراش و تکان دهنده‌ای است که آمار آن هر سال نسبت به سال قبل بالا میرود. کشتارهای که همه روزه در افغانستان اتفاق میافتد، که هرگاه تنها یک مورد آن در یک کشور اروپابی اتفاق می‌افتاد، بیتردید کابینه مجبور به استعفا شده، پرچم‌ها به حالت نیمه افراشته در میآمد و عزای ملی اعلام میشد. اما در افغانستان موارد زیادی پیش آمده که در حادثه‌های هولناکی که در یک عملیات و یا یک انفجار بیش از 100نفر زن و مرد و کودک بیگناه، جان خود را از دست دادند اما مقامات سیاسی و نظامی ایالات متحده با یک (ابراز تاسف دیپلماتیک) بسنده کردند.
اینکه طالبان عامل و مسبب وقوع این کشتار اند یا نیروهای امریکایی که بر اثر اشتباهات و برغم مخالفت‌های رئیس جمهور کرزی عملیات‌های شبانه انجام میدادند، در اصل ماجرا چندان تفاوتی نمی‌کند، مهم این است که طی این 13 سال هزاران تن از مردم بیگناه این سرزمین بر اثر اشتباهات جان شان را از دست داده اند.
2- افزایش کشت مواد مخدر
موادمخدر به عنوان یکی از منابع تأمین کننده مالی گروههای تروریستی در افغانستان به شمار میرود. افغانستان به رغم حضور نیروهای خارجی تبدیل به رکورددار تولید و قاچاق مواد مخدر در دنیا شده است. نیروهای خارجی نتوانستند و یا نخواستند با این پدیدۀ شوم و خانمانسوز و تأمین کنندۀ اقتصاد گروههای تروریستی، مبارزه کنند.
3- ادامه نا امنی‌ها
با وجود حضور 13 ساله نیروهای خارجی و در رأس نیروهای امریکایی، اما متأسفانه کشور ما هنوز هم در ناامنی و تهدید گروههای مخالف مسلح بسر میبرد و هم اینک نیروهای ارتش ملی افغانستان در چندین منطقه از کشور با نیروهای مخالف درگیر هستند. پس حضور 13 ساله خارجیان نتوانسته است تا گروههای مخالف را از بین برده و آرامش کلی را در افغانستان به با بیاورد. در این قسمت لازم است سخنان رئیس جمهور کرزی را یاد آور شویم که گفتند: "امریکا و پاکستان بخواهد میتوانند صلح را به افغانستان بیاورند. " در اینجا این نکته را هم تذکر میدهیم که برای دست یابی به آرامش در افغانستان، کافی بود تا نیروهای ارتش ملی به خصوص نیروی هوائی کشور مجهز به هواپیماها و سلاح‌های مدرن میشدند، و اکنون نیز راه حل این است که این نیروهای دلیر و شجاع افغانستان تجهیز شوند.
4- نابسامانی اقتصادی
کشور ما در گذشتۀ نه چندان دور با وجود جنگ‌ها، در منطقه از حیث اقتصاد در رتبۀ خوبی قرار داشت. خیلی از نیازهای مملکت در داخل تولید میشد؛ اما با جنگ‌های داخلی و دورۀ رژیم طالبان همۀ زیربناها از بین رفته و افغانستان تبدیل به یک مصرف گرای محض گردید. اما پس از حضور نیروهای از 46 کشور دنیا و آمدن نظام جدید تصور بر این بود که بزودی چرخ کارخانه‌ها دوباره به چرخیدن خواهد گرفت و شرکت‌های تولیدی به گونه‌ای به روز شده احیاء خواهد شد؛ اما متأسفانه بر اثر سیاست‌های دیکته شده و برنامه‌های از خارج آمده برای نظام افغانستان، کشور ما بعد از 13 سال همچنان مصرف گرا باقی مانده و تبدیل به بازار فروش اجناس دیگر کشورها شده است. پیاده کردن سیاست‌های غلط اقتصادی که دولت‌های عضو ناتو نقش اصلی را در آن داشتند باعث این عقب ماندگی و نیازمندی دائمی ما میباشد.
از طرف دیگر رُشد فساد اداری در افغانستان هم بیارتباط با عملکرد خارجیان نیست، کما اینکه رئیس جمهور کرزی نیز بارها بدان اشاره داشته است.
5- رواج فرهنگ ضد اسلامی
امروزه به بهانه‌های چون آزادی، دموکراسی، حقوق بشر، حقوق زن، تمدن و دیگر شعارهای فریبنده، سعی دارند تا جوانان این مرز وبوم را از دین و فرهنگ اسلامی شان دور ساخته و به منجلاب فساد و شهوت و تباهی سوق دهند. سریال‌های مزخرف ترکی، هندی و غربی و کنسرت‌های چون کنسرت رومی در باغ بابر از جمله‌ای این برنامه‌های پیش بینی شده است که برای نابودی فرهنگ و عزت و غیرت مردم مجاهد افغانستان در نظر گرفته شده است. به گفتۀ یکی از وکلای پارلمان وزیر فرهنگ به آنها گفته است که این سریال‌ها از جانب خارجیان حمایت میشود و ما نمی توانیم جلو پخش آنها را بگیریم.
6- مصئونیت قضائی سربازان امریکایی
از همه مهمتر در مورد پیمان امیتی با امریکا این است که آنها خواهان اعطای مصئونیت قضایی به سربازان شان میباشند. بدین معنا که هر گاه سرباز امریکایی مرتکب خطا و جرمی حتی مرتکب قتل هم شد، هیچ مقام و ارگانی در افغانستان حق ندارد تا او را مورد موأخذه قرار دهد! آیا از نگاه استقلالیت و از نگاه دینی به یک دولت آزاد و مستقل اسلامی بستن چنین پیمانی اجازه داده شده است؟ مشخص است که از هر دو دیدگاه، این پیمان مورد اشکال شرعی و قانونی است.
لذا ما میبینیم که دلایلی خیلی زیادی وجود دارد تا ما روی موضوع پیمان امنیتی با امریکا بیاندیشیم و تأمل کنیم که در آن صورت هیچ گاه عجله‌ای برای این کار نخواهیم داشت.
در پایان به رئیس دولت وحدت ملی پیشنهاد میکنیم تا توصیه‌های آقای کرزی در مورد رابطه با امریکا و پاکستان را جدی گرفته و مصلحت ملت مسلمان افغانستان را فدای بازی‌های سیاسی نکنند.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/2536
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
