ما در کشور خود بسیار زیاد علاقه به تشکر کردن داریم. در رستورانت گارسون غذای ما را می‌آورد، می‌گوییم تشکر؛ طرف قرض ما را پس می‌دهد، می‌گوییم تشکر؛ همسایه بعد از ده روز دیگ بخار ما را کج و کوله و سیاه شده بر می‌گرداند، می‌گوییم تشکر. یعنی اگر کسی کاری به ما انجام داد، نخستین واکنش ما تشکری است. این تشکر کردن تنها در میان مردم عام رواج ندارد.
در عرصه سیاست نیز انواع و اقسام تشکر داریم. مثلا وقتی که انتخابات میشود و یک نامزد به نفع نامزد دیگر کنار می‌رود، تشکر به‌شکل دیگر عرض اندام می‌کند؛ مثلا یا به‌شکل اختصاص یکی دو وزارت‌خانه یا چند ولایت و یا هم چند سفارت‌خانه معتبر؛ یا هم به‌شکل معاون اول و دوم و سوم و دهم و بیستم رخ می‌نمایاند. یا مثلا وقتی کسی شما را در یک پست مهم می‌نشاند، باز شما به‌عنوان تشکری ماهانه مبلغ هنگفتی را که از راه تلاش و سعی خالصانه و نجیبانه به‌دست آورده‌اید، به ایشان گسیل می‌دارید. اما مهم‌ترین تشکر کردن که خیلی هم تاثیرگذار و حیاتی است. تشکر به‌خاطر نجات از مخمصه است.
یک مثال واضح برای شما بگویم تا خوب شیرفهم شوید. فرضا شما شهردار یک شهر بسیار مهم مثلا کابل هستید و کارتان هم این است که صبح تا شام به فکر جیب‌های مبارک‌تان باشید. با توجه به این‌که همه به فکر جیب‌های خود هستند، این جیب‌پروری باعث میشود که میان جیب شما و جیب حریفان تنش و اصطکاک‌های متنوع و مختلف شکل بگیرد. بعد حریفان شروع می‌کنند برای تخریب شما و در صورتی‌که تنش زیاد باشد در پی کنار زدن شما بر می‌آیند. از آن‌جایی که پستی که شما تصرف کرده‌اید بسیار مهم و درآمدزا است، نمی‌خواهید این پست را از دست بدهید پس باید با این حریفان به مبارزه بر خیزید.
حالا اگر حریف قوی و گردن‌کلفت بود، آن وقت کارتان گد و ود است و به‌گفته عوام کارتان (ددی) شده. مثلا فکر کنید که کل مجلس پشت شما افتاده و می‌خواهند شما را کله پا کنند. حالا در چنین وضعیتی یکی پیدا میشود و شما را از منجلاب بیرون می‌کشد و منجی شما می‌گردد. و در این این‌جاست که شما باید از وی تشکر کنید. خوب چی تشکری خواهید کرد. برایش پول می‌دهید؟ او خودش از کارش به اندازه کافی در آمد دارد. نیاز به پول شما ندارد. او را در پست مهم شامل می‌کنید؟ پست طرف در راس پست‌ها قرار دارد. پس باید تشکر از وی نیز به اندازه‌شان و منزلتش باشد. آها یادتان آمد. بلی شما خو شهردار هستید پس بهترین کار این‌که یک سرک را به نام وی مسما بسازید.
مثلا جاده انصاری را نام بگذارید (خربوزه وات) کی از شما می‌پرسد؟ به این ترتیب شما بهترین تشکر و امتنان خود را بابت حمایتی که طرف از شما کرده ابراز داشته‌اید و نام وی را بر تارک شهر چسپانده‌اید. حالا این‌گونه تشکری‌ها یک فایده دیگر هم دارد. با توجه به این‌که بیشتر جاده‌های افغانستان نام و نشانی ندارد، اگر به‌جای تشکر خشک و ساده از یک نفر نام وی را بر روی جاده‌ای بگذاریم چقدر خوب میشود در ظرف یک سال همه جاده‌ها نام‌دار می‌شوند و شاید هم جاده برای نام‌گذاری کم بیاوریم و برای این‌که دل طرف را حتما به‌دست بیاوریم مجبور می‌شویم جاده‌های تازه بسازیم که این خود توسعه شهری را سبب میشود.
مهم‌تر این‌که آدرس دادن هم ساده میشود. مثلا کسی می‌خواهد جایی برود شما راحت وی را رهنمایی می‌کنید. (از آخر کرزی‌وات داخل شو کمی که پیش آمدی از وسط کرزی وات داخل الکو وات شو، باز پیش بیا سمت چپ بپیچ که می‌رود به عمق ابراهیمی وات به سر ابراهیمی وات که رسیدی دفتر مرا می‌بینی.)
با توجه به این‌که ما به‌زودی دور دوم انتخابات را برگزار کرده و رییس‌جمهور تازه را تعیین خواهیم کرد؛ پس از آن است که روند تشکرات تسریع میشود و آن وقت این جاده‌ها به درد خواهد خورد.
نویسنده: فریدون آژند
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1987
جسد بیسر یک زن جوان در غرب کابل پیدا شد+عکس
