دیروز ما در حالی جشن سالگرد استقلال کشور را برگزار کردیم که افغانستان در حال حاضر با موجودیت 12 سالۀ نیروهای از حدود 46 کشور دنیا، با مشکلات فراوان اقتصادی، سیاسی، امنیتی و اجتماعی مواجه است.
ما در حالی که به سال 2014، زمان خروج نیروهای خارجی نزدیک میشویم، مقامات ناتو و غربی اوضاع را طوری جلوه میدهند که گویا کشور ما هنوز هم به موجودیت نیروهای خارجی به خصوص سربازان امریکائی وابسته است. تکمیل روند انتقال مسئولیتهای امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای افغان بیم و امیدهای زیادی در بین مردم و مقامات کشور نیز به وجود آورده است، امید به فردایی امن و با ثبات و ترس از اینکه روند تجهیز نیروهای امنیتی کامل نشود.
با نزدیک شدن به سال 2014 و خروج نیروهای خارجی از کشور، رویدادهای و تحولات مهمی در افغانستان در جریان است که یکی از این رویدادهای مهم، روند انتقال مسئولیتهای امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای داخلی است.
علیرغم وجود نابسامانیهای برهم زننده امنیت در افغانستان، مانند فعالیت طالبان و سایر گروههای مخالف دولت، قاچاق مواد مخدر و معضلات ناشی از عبور از یک دوره طولانی بیثباتی به وضعیتی پایدار، تلاش نیروهای امنیتی داخلی همواره بر محور خودکفایی شکل گرفته است. مقامات دولتی کشور نیز همیشه گفتهاند که روند انتقال مسئولیتهای امنیتی به خوبی انجام شده و در مناطقی که این روند عملی شده، اوضاع امنیتی بهتر شده است.
این مسئله در مقابله با عملیات بهاری طالبان به خوبی قابل لمس بود و واکنش به موقع و کنترل اوضاع توسط نیروهای افغان تحسین مردم و مقامات کشور از جمله رئیس جمهور کرزی را نیز در پی داشت.
پس از اعلام آغاز عملیات بهاری طالبان با نام (خالد بن ولید) حملات طالبان در نقاط مختلف کشور از جمله کابل شدن گرفت اما مقابله بههنگام و کنترل سریع مناطق مورد هجوم با کمترین تلفات نظامی و غیرنظامی توسط نیروهای امنیتی داخلی قابل تقدیر بود.
با وجود این که از زمان آغاز روند انتقال مسئولیتهای امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای داخلی تعداد تلفات این نیروها رو به افزایش است، اما به دلیل قرابت آنها با مردم برخلاف نیروهای خارجی، نیروهای افغان تمام تلاش خود را برای جلوگیری از کشتار غیرنظامیان به کار میبندند.
سربازان شجاع ارتش و پولیس ملی کشور در بسیاری موارد با فداکاری و ازخودگذشتگی، جان هموطنانشان را نجات دادهاند.
در این میان به نظر میرسد برقراری نسبی امنیت در افغانستان تنها در سایه فایق آمدن بر ضعف نهادها و زیرساختهای امنیتی در کشور امکان پذیر است. چرا که با وجود تمام تلاشها و دستاوردهای نیروهای امنیتی داخلی برای تأمین امنیت در کشور برخی نگرانیها نیز وجود دارد که مهمترین آنها عدم دسترسی نیروهای افغان به تجهیزات پیشرفته نظامی، سلاحهای سنگین، هواپیماهای جنگی و همچنین عدم آموزش کامل و درست نیروهای داخلی است.
لذا لازم است تا در آخرین سال از مأموریت نیروهای ناتو در افغانستان، دولتهای عضو ناتو به جای فکر ایجاد پایگاههای طولانی مدت و بیثمر، به فکر تجهیز نیروهای مسلح افغانستان به سلاحهای پیشرفته به خصوص در بخش نیروی هوائی باشند. و جدای از موضوع نخواهد بود که بر دولت افغانستان نیز در سالروز استرداد استقلال کشور یادآور شویم که فکر اعطای پایگاههای دائمی و اعطای مصئونیت قضائی به سربازان خارجی، به مثابه زیر پا گذاشتن استقلال کشور و پایمال نمودن خون شهدای راه اسلام و آزادی این مملکت خواهد بود. و در واقع در این روزهای حماسه آفرین تار یخ کشور، خطاب به مسؤولان یاد آوری نمود که استقلال کشور را در حرف و عمل هر گز فراموش نکنید.
به هر صورت اکنون که روند انتقال در افغانستان تکمیل شده است و نیروهای داخلی دفاع از کیان سرزمین و ملت خود را به دوش گرفتهاند باید دید نیروهای خارجی تا چه اندازه به وعدههای خود درخصوص تجهیز نیروهای داخلی در افغانستان عمل میکنند.
سرمقاله شماره 111 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/5/29
LINK: https://www.ansarpress.com/english/512