نویسنده: سمیه فروتن _
یکی از رخدادهای مطرح و قابل تامل در سال جاری، انتخابات ریاست جمهوری افغانستان بود.
با توجه به این که این انتخابات جوانب و مشکلات خاص خود را در داخل کشور داشت، اما آنچنان بیتاثیر در جامعه مهاجرین خارج از کشور هم نبود.
آن دسته از آگاهان مدنی و فرهنگی خارج از کشور که از مسایل روز آگاهی دارند و به خصوص نسبت به اوضاع داخلی بیتفاوت نیستند، دیدگاهها و نظرات مختلف در این مورد و نتیجۀ این انتخابات دارند. اما بیشک آنچه برای عموم هموطنان ما مهم و با ارزش است ایجاد یک حکومت ملی و برقراری صلح و آرامش است.
اما آیا ایجاد یک حکومت ملی فراگیر واقعا امکان پذیر است؟ آن هم در جامعه سنتی و قبیله‌ای سرزمینی چون افغانستان که سالها جنگ و نا آرامی را به خود دیده است. به طور حتم صلح و آرامش خواسته همه ملت است با هر گویش و قومیتی، و این صلح فقط با ایجاد حکومت واقعی وحدت ملی به حقیقت میپیوندد.
صلح و آرامشی که بزرگترین آرزو و نهادینه ترین نیاز یک جامعه مدنی سالم است اما آیا این صلح و آرامش را این حکومت وحدت ملی که پس از انتخابت روی کار آمده به ارمغان خواهد آورد یا نه؟ سوالی که در ذهن یکایک ما به وجود آمده است.
هموطنان ما در خارج از کشور نیز که اوضاع پرتنش انتخابات آنها را نگران کرده بود، با تشکیل حکومت وحدت ملی امید دارند تا دسته بندی‌ها و تنش‌های انتخاباتی روی فعالیت‌های دولت وحدت ملی تأثیر منفی برجا نگذارد؛ چرا که یک دسته و یا گروهی خاص نمی تواند به تنهایی ادارۀ امور را بدست گیرد.
دیده شد که آن دسته از گروهی که میخواستند به تنهایی قدرت را به دست گیرند، به بن بست خورده و چیزی جز نا امیدی نصیب شان نشد. اما اکنون آنچه مردم انتظار دارند ایجاد حکومت وحدت ملی به معنی واقعی آن است نه سمبولیک.ولی آنچه که در این مورد با تاسف میتوان از آن یاد کرد ثمره‌ای طولانی شدن انتخابات ریاست جمهوری است که ایجاد تفرقه و دودستگی در جامعه، نتیجۀ آن بود.
هر چند در ابتدای دور اول انتخابات رقابت‌ها تقریباً سالم و طبیعی بود اما رفته رفته تبدیل به جبهه گیری‌ها و اختلافاتی شد که گاهاً جبران ناپذیر گشته و در کُل باید گفت که خواسته یا ناخواسته این رقابت نه تنها سالم نبود بلکه در میان عامه مردم حس قومیت پرستی را تقویت کرد که این روند در میان هموطنان خارج از افغانستان نیز کاملاً مشهود است. این همه در حالی بود که در جامعه عاطفی افغانستان این عملکردها بسیار خطرناک مینماید.
هر چند اهداف کاندیدان یکی بود و همه خواستار آمدن صلح سرتاسری و آرامش در افغانستان بودند، اما مسیر راههای کاندیدان برای رسیدن به هدف متفاوت بود و به همین دلیل اختلاف نظرهای پیش آمد که انتخابات ریاست جمهوری افغانستان را تبدیل به طولانی ترین انتخابات دنیا مبدل ساخت.
به هر حال اکنون با تشکیل حکوت وحدت ملی، مردم افغانستان در داخل و مهاجرین خارج در خارج از کشور امیدوارند تا این حکومت بتواند به بیسرو سامانی‌ها ثبات داده و بازارهای اقتصادی رونق گرفته و آرامش و نشاط به جامعه باز گردد.
هر چند نظر دادن در مورد حکومت جدید بسیار زود است، اما میتوان امیدوار بود که با استفاده از تجربۀ دولت حامد کرزی و تازه نفس بودن حکومت، اوضاع بهتر از گذشته باشد. هر چند تغییرات بوجود آمده در سیستم سیاسی افغانستان که دهه‌های متمادی با جنگ و نا آرامی دست و پنجه نرم کرده است ساده نیست، اما آنچه که ضروری است، استفاده از نیروهای متخصص و با تجربه است. استفاده از نسلی که به بیداری رسیده و به آسانی سر به ذلت و خواری نخواهد داد. امروز در سراسرکشور و گوشه و کنار جهان در میان مهاجرین، متخصصین بیدار و هوشمند در انتظارسهم گیری برای آبادانی هستند که میتوانند دربازسازی کشور و پرورش مثبت اندیشه‌های آینده نقش داشته باشند.
در پایان ابراز امیدورای میکنیم تا حکومت وحدت ملی با در نظر داشت نیازمندی‌های مردم و مشکلات کشور برای ایجاد صلح و آبادانی و رسیدن به آرامش، پیشرفت و ترقی از سیاست‌های گذشته درس گرفته و با اعتماد و سهم دهی به نیروهای متخصص زمینه پیشرفت افغانستان را در تمامی عرصه‌ها مهیا سازند. و هم چنین با توجه به این که این حکومت، حکومت وحدت ملی نامگذاری شده است لذا باید در باز سازی اعتماد تخریب شدۀ مردم و از بین بردن تفرقه و دو تیم بودن در جامعه کوشش فراوان داشته باشند.
به امید روزهایی روشن و سرزمینی آباد.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/2562
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
