درباره ما  |  ارتباط با ما  |  RSS  |  آرشیو  |  1403-01-09  |  2024-03-28  |  بروز شده در: 1403/01/09 - 13:26:0 FA | AR | PS | EN
توقف واردات کالاهای بی کیفیت از تمامی مسیرهای کشور            شهدای نوار غزه به بیشتر 32500 تن رسید            مک کال خواستار آزادی یک تبعه امریکا از زندان حکومت طالبان شد             وزیر دفاع پاکستان افغانستان را منبع تروریزم علیه پاکستان خواند             جانباختن ۹۴۹ تن در حوادث ترافیکی طی شش ماه گذشته            معاون راه آهن روسیه؛ مهمان حکومت طالبان در کابل            احتمال بارندگی و سیلاب های آنی در ۳۳ ولایت کشور            تیم فوتسال کشور با شکست مقابل تایلند از رسیدن به فاینل باز ماند             پوتین ادعای جنگ روسیه با ناتو را مزخرف خواند            بیش از یک سوم جمعیت جهان با ناامنی غذایی مواجه هستند            مسی در زندگی ورزشی اش دیگر رؤیایی ندارد            هیچ ارگانی جز وزارت اطلاعات و فرهنگ حق مداخله در تخلفات رسانه‌ای ندارد             استفاده تسلیحات ما توسط طالبان پیام ضعف را منعکس می‌کند            دیدار وزیر خارجه حکومت طالبان با هیئت پاکستانی در کابل            محکومیت کشته شدن شهروندان چینی در پاکستان از سوی حکومت طالبان            






تاریخ نشر: 1394/6/17 - 01:58:27
تعداد بازدید: 1230
با دوستان خود به اشتراک بگذارید

شهادت پدر به روایت پسر
شهادت پدر به روایت پسر

(احمد مسعود) تنها پسر (احمد شاه مسعود) در مورد روزهای شهادت پدرش در 14 سال پیش به بیان خاطراتی پرداخته است.

به گزارش خبرگزاری انصار به نقل از خبرگزاری فارس، (احمد مسعود) تنها پسر (احمد شاه مسعود) در مورد ایام شهادت پدرش در 14 سال پیش این گونه نوشته است:

خوب به یاد دارم که 14 سال پیش در این روزها چه حالی داشتیم، حال می‌خواهم برگی از خاطرات خویش را با شما در میان بگذارم.

برگی خونین و غمناک اما پر از عشق و ایثار؛ چند روزی بود که پنجشیر دیگر مثل سابق نبود، هوا گرفته و آسمان تاریک بود، بعضی می‌گفتند این اتفاق را قبلاً هم دیده‌اند، روز قبل از حادثه باد و خاک عجیبی همه جا را فراگرفته بود و باعث شده بود 2 روز قبل از شهادت، همه جا تاریک و بی‌روح گردد؛ گویا خاک مرده بود که بر پنجشیر پاشیده شده بود.

پنجشیر همیشه پر از شادی و سرور است، مخصوصاً در تابستان، صدای کودکانی که فریاد زده به سوی رود می‌دوند، پیرمردانی که کنار هم نشسته و قصه‌های قدیمی را مرور می‌کنند.

زنانی که آزادانه دسته‌دسته این سو آن سو می‌روند و درختان سبز و خرم و این دره زیبا پر است از انرژی و زندگی. گاهی روی سبزه‌ای دراز می‌کشیدم و چشم‌های خویش را می‌بستم و به صداهای اطراف خویش گوش می‌کردم. پرندگان پر میزدند و آوازخوان به این سو و آن سو می‌رفتند، صدای کودکان شاد و غمگین با هم به گوش می‌رسید و صدای آب، که آرامش‌بخش‌ترین صدایی بود که می‌شد در میان آن همه صدا شنید و اینها همه تابستان را در پنجشیر به یکی از بهترین فصل‌های این منطقه تبدیل می‌کرد حتی در سخت‌ترین روزهای مقاومت باز هم پنجشیر امیدی داشت و مردمانش نشاطی که باور کردنی نبود.

اگر چه همیشه خطر حمله هوایی طالبان بود ولی گویا اصلاً مردم درباره‌اش نمی‌دانستند و نشنیده بودند، در حالی که بارها شهید داده بودند ولی باز تا کمی سکوت حاکم می‌شد مردم به هر طرف پراکنده می‌شدند.

یکی دنبال زمین و یکی دنبال باغش، یکی بیل به دست دنبال صاف کردن جوی و چندی به خاطر شنا به طرف دریا می‌دویدند، در همه حال زندگی جریان داشت؛ اما آن سال این روزها فرق داشت، سکوت عجیبی بر دره حاکم شده بود، صدایی نه از پرنده می‌آمد نه از مردم، ترس و دلهره عجیبی بر همه حاکم بود. گرد و خاک همه جا را فرا گرفته بود، آفتاب دیگر تابان مثل همیشه نبود، آسمان نیز رنگ باخته و بی‌روح به نظر می‌رسید.

آنان که سنشان از ما بیشتر بود همه متفق‌القول بودند که تا کنون چنین چیزی ندیده‌اند همیشه باد و خاک می‌شد اما اینکه برای چند روز ادامه یابد کند و آن گونه دره را بپوشاند را ندیده بودند.

چند روز بدین منوال گذشت تا اینکه روزی خبر آمد برای ناهار خانه پدربزرگم دعوتیم، هنوز از زمان صبحانه زمان زیادی نگذشته بود که به خانه آنان رسیدیم، مادربزرگم با خنده گفت حالا کجا تا ناهار؟ چقدر زود آمدید! بیایید بیایید.

به عادت کودکانه شروع به شوخی و بازی کردیم و ساعاتی این گونه گذشت تا همه را برای ناهار فراخواندند.

در حال غذا خوردن بودیم که قاشق از دستم افتاد، مادربزرگم گفت چه شده؟ گفتم نمی‌دانم چه اتفاقی برای پدرم افتاده؟

مادربزرگ جواب داد: بد به دلت راه نده؟ چیزی نشده خداوند همراهشان است، اما اصلاً قانع نمی‌شدم و به شدت نا آرام بودم.

پس از ناهار دوباره مشغول بازی شدیم و چندی نگذشت که (مهندس اشرف) که پیش از آن ریاست امنیت پنجشیر را به عهده داشت وارد خانه پدر بزرگم شد و سراغ ایشان را گرفت؛ به شدت سراسیمه معلوم می‌شد، دست پدربزرگ و دایی بزرگم را گرفت و برای صحبت به آخرین طبقه خانه رفتند؛ و معلوم می‌شد چیزی شده است.

نیم ساعتی نگذشته بود که پایین آمدند و اشرف سریع بیرون رفت، دایی من به همره پدربزرگم وارد خانه شدند؛ پدربزرگم را می‌دیدم که دائم لبان خود را دندان می‌گرفت و چشمانش پر اشک می‌شد.

دیگر می‌دانستم که چه شده اما قلب کوچک یک کودک هیچگاه تصور نبود قهرمان و پدر خویش را باور نمی‌کند. چندی گذشت و همه به گوشه‌ای خزیده بودند که مادربزرگم آمد و همه ما را به خانه خودمان در (جنگلک) برد.

همه چیز تغییر کرده بود و همگی چهره‌ای متفاوت داشتند هر کس تا مرا می‌دید به گوشه‌ای می‌خزید، آرام آرام به سمت خانه رفتیم. دایی‌ام رو به مادرم کرد و گفت که آمرصاحب (احمدشاه مسعود) از شما خواسته به تاجیکستان بروید.

مادرم گفت: به من که چیزی نگفت! ما تازه به این خانه کوچ کرده‌ایم، چگونه به این سرعت ما را خواسته؟ مادرم عصبانی شد و گفت تلفن بیاورید با خودش صحبت کنم، حداقل یکی 2 روز پیش می‌گفت چگونه به این سرعت آماده شویم؟

خلاصه هر چه کردند مادرم قبول نکرد و گفت نمی‌شود تا اینکه گفتند آمرصاحب (مسعود) زخمی شده است. صورت رنگ‌پریده و متعجب مادرم را هنوز به یاد دارم، باورش نمی‌شد؛ گویا خواب دیده است؛ مادربزرگم دستش را گرفته و می‌گفت چیزی نیست، انشاالله خوب می‌شود یک زخم کوچک است.

هرگز یادم نمی‌رود مادرم قبول نمی‌کرد و مدام می‌گفت او زخمی نمی‌شود، حتماً شهید شده است. خانه ما قیامتی بود هر کس به گوشه‌ای مشغول راز و نیاز و شیون و گریه بود.

خانه ما دیگر آن صفای قدیمی را نداشت، صدایی از کسی بلند نمی‌شد؛ خواهرانم گرداگرد مادرم نشسته و آرام آرام می‌گریستند.

تحمل دیدن این وضع را نداشتم، به اتاق بالا رفتم تا کمی از پنجره به ستاره‌هایی که همیشه به من آرامش می‌دادند نگاه کنم، دیگر حتی ستاره‌ها هم برای خوشحال کردن و آرام ساختن دل غم‌دیده من کافی نبود.

از پنجره دیدم دایی‌ام (طارق) که همیشه با ما بود، دور حوض قدم می‌زند و گریه می‌کند کمی دورتر دایی دیگرم بود که به دیواری تکیه داده بود و سرش را با دستانش پوشانده بود.

تا آن زمان قلبم باور نمی‌کرد و نمی‌خواست هم باور کند، هنوز هم فکر می‌کنم شاید همه اینها یک خواب باشد که روزی از آن بلند می‌شوم و صدای مهربان پدری را می‌شنوم که می‌گوید:‌ (احمد بلند شو وقت نماز است).

نمی‌دانم چگونه آن شب سیاه سحر شد و با طلوع خورشید سوار بالگرد شدیم و به سمت تاجیکستان پرواز کردیم. خیلی وقت‌ها با پدرم از پنجشیر تا تاجیکستان می‌رفتیم اگرچه گاهی تنهایی نیز سفر کرده بودیم، اما این بار جای خالی او به شدت حس می‌شد، از هر زمان دیگری بیشتر می‌خواستیم در بالگرد همراه ما باشد و دلداری دهد که این تکان‌ها چیزی نیست.

به تاجیکستان رسیدیم، خانه ما در آنجا سردتر از هر جای دیگری بود، تمام نور و برکت خانه رفته بود، هر چه سراغ پدر را گرفتیم گفتند این جا نیست (کولاب) است، تا آن زمان فکر می‌کردیم که (دوشنبه) بعد گفتند نه در کولاب است.

کسی آرام و قرار نداشت هر کسی در غم خود غرق بود، مادرم دائم می‌گریست، به غیر از وقتی که در نماز می‌ایستاد. دعا می‌کردم که همیشه نماز بخواند تا شاید از گریه‌های او کم شود، تحمل اشک‌های او را نداشتم و برایم غیر قابل تحمل بود مخصوصاً که با گریه‌های ایشان خواهرانم نیز دور تا دور او نشسته و با او می‌گریستند.

هر روز خبری می‌رسید، یکی می‌گفت حالش خوب است، یکی می‌گفت چشمانش را باز کرد، یکی می‌گفت امروز بلند شد و اوامر جدیدی صادر کرد؛ تلویزیون ایران می‌گفت مسعود کشته شده است.

دیگر تحمل خبری را نداشتیم، مادر و مادربزرگم درخواست کردند که بروند پدرم را ببینند دایی‌ام آمد و گفت بزرگان مخالفت می‌کنند، باید چند روز صبر کنید. خوب به یاد دارم مادربزرگم به شدت عصبانی شد و بالاخره مجبورشان کرد که شرایط دیدار را مهیا کنند.

روز موعود فرا رسید، روزی که‌ای کاش فرا نمی‌رسید من و مادرم به همراه پدربزرگم و دایی بزرگم به سمت کولاب حرکت کردیم، در بالگرد که نشسته بودیم دایی (راشدالدین) مرا در آغوش گرفت و داستان حضرت محمد(صلی الله) را برایم گفت، این داستان را بارها شنیده بودم اما نمی‌دانستم چرا باید در چنینی شرایطی برای من داستان بگوید.

بسیار تأکید داشت که حضرت محمد یتیم بود، به دنیا نیامده بود که پدر از دست داده بود و هنوز کودکی بیش نبود که مادرش نیز از دنیا رفت، نه از معجزه می‌گفت و نه از حکمت، نه از جنگ و نه از شمشیر، تمام قصه همین بود، او نیز یتیم بود.

بالاخره به فرودگاه کولاب رسیدیم؛ بالگرد آرام آرام نشست، خودرویی دنبال ما آمد و با آن به سمت بیمارستان به راه افتادیم، احساس عجیبی بود، همه دل توی دلشان نبود، خودرو آرام از کنار بیمارستان گذشت؛ تعجب کردیم که چرا به سمت بیمارستان نمی‌رود تا در کنار اتاقی فلزی ایستاد و گفتند هنوز پیاده نشوید.

درها باز شد و شیئی سفید رنگ بر روی زمین گذاشته شد، گفتند بیایید، رفتیم بالای سر چیزی که بر روزی زمین بود و پارچه سفید رنگی بر رویش گذاشته شده بود، نمی‌دانستم چیست، در عمرم چنان چیزی ندیده بودم، پدربزرگم گفت: احمد دست راستش بشین من نشستم و پدر بزرگم آرام پارچه را کنار زد، پدرم بود.

 

لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/4135






*
*

*



نیز بخوانید

فروش دست‌نوشته‌های اینشتین درباره نظریه نسبیت به ارزش میلیون‌ها یورو


ماجرای روزنامه نگار ترکیه که پس از دریافت دوز دوم واکسن کرونا افغانستانی شد


کبوترباز چینی کبوتر بلژیکی را ۱.۶ میلیون یورو خرید


آقای مکرون! این جملات را با دقت بخوانید


نظر قرآن درباره بدقولی چیست؟/ محروم شدن از رحمت خدا در زندگی دنیا و آخرت، اثر دائمی بدقولی است


ویدیو/ ملکه زیبایی پزشک بیماران کرونایی شد


رنگ موهای ترامپ عوض شد!


تجارت پرسود گوشت سگ در ویتنام؛ دستگیری یک زوج برای مسموم کردن ده‌ها سگ و گربه


دختر شایسته هیتلری به ۳ سال زندان محکوم شد


نامه دو زندانی فراری در ایتالیا به نگهبانان: کار مهمی داریم، زود برگردیم


زوج پاکستانی دختربچه پیشخدمت را به خاطر رها کردن طوطی کشتند


زنده به گور کردن یک کودک نوزاد در هند


ایتالیایی خوش‌شانس با ۱۰۰ یورو برنده تابلوی یک میلیون یورویی پیکاسو شد


نخست‌وزیر نیوزیلند را بخاطر قوانین جدید، به داخل کافه راه ندادند


بازیکن ترکیه‌ای پسرش را به‌خاطر کرونا کُشت!


کودک ۵ ساله‌ای که می‌خواست با ۳ دالر لامبورگینی بخرد در بزرگراه متوقف شد


جزیره‌ای که از «کرونا» در امان ماند


مرگ یک زوج آمریکایی با فاصله 6 دقیقه پس از ابتلا به کرونا


نوشیدن ادرار گاو برای مبارزه با ویروس کرونا در هند


کلاه‌برداران اسرائيلی-فرانسوی با جعل چهره لودریان ۵۰ میلیون یورو به جیب زدند


افشای دلیل فرار همسر حاکم دبی


دروازه جهنم دانشمند امریکایی را به لرزه آورد+ فیلم


کودک دو ساله مادراش را از مرگ نجات داد


عشق به فوتبال؛ مردی نامش به «تاتنهام» عوض کرد


جزیره جادویی در دریای چین به‌دنبال غلبه بر ویروس کرونا





پربازدیدها
پربحث ها


اخبار تازه را در موبایل خود ببینید.

ansarpress.com/m



نظرسنجی

به نظر شما با پذیرفتن خط دیورند و مرز فعلی بین افغانستان و پاکستان توسط افغانستان، صلح در افغانستان برقرار میشود؟

بله

خیر

معلومـ نیست

مشاهده نتایج


آخرین خبرها

ضرر یک میلیارد دالری افغانستان بخاطر محدودیت‌ بر زنان شاغل

توقف واردات کالاهای بی کیفیت از تمامی مسیرهای کشور

شهدای نوار غزه به بیشتر 32500 تن رسید

مک کال خواستار آزادی یک تبعه امریکا از زندان حکومت طالبان شد

وزیر دفاع پاکستان افغانستان را منبع تروریزم علیه پاکستان خواند

جانباختن ۹۴۹ تن در حوادث ترافیکی طی شش ماه گذشته

معاون راه آهن روسیه؛ مهمان حکومت طالبان در کابل

احتمال بارندگی و سیلاب های آنی در ۳۳ ولایت کشور

تیم فوتسال کشور با شکست مقابل تایلند از رسیدن به فاینل باز ماند

پوتین ادعای جنگ روسیه با ناتو را مزخرف خواند

بیش از یک سوم جمعیت جهان با ناامنی غذایی مواجه هستند

مسی در زندگی ورزشی اش دیگر رؤیایی ندارد

هیچ ارگانی جز وزارت اطلاعات و فرهنگ حق مداخله در تخلفات رسانه‌ای ندارد

استفاده تسلیحات ما توسط طالبان پیام ضعف را منعکس می‌کند

دیدار وزیر خارجه حکومت طالبان با هیئت پاکستانی در کابل

محکومیت کشته شدن شهروندان چینی در پاکستان از سوی حکومت طالبان

صف آرایی تیم فوتسال کشور مقابل تیم تایلند

کمک ۱۵ میلیون یورویی آلمان به افغانستان

هنوز هم نام بیشتر از ۲۰ مقام طالبان در فهرست سیاه قرار دارد

وعده همکاری چین با سکتور صحت افغانستان

برگزاری مراسم دستاربندی برای زندانیانی که حافظ قرآن شدند

امریکا از تحریم‌های جدید علیه ایران و گروه‌های مقاومت خبر داد

تکذیب هرگونه همکاری نظامی با اسرائیل از سوی ترکیه

تساوی تیم‌‌های ملی برازیل و اسپانیا در نبردی پرگول

کمک۸۸۰ میلیون دالری صندوق بین المللی پول به اوکراین


خبرهای پزشکی


خبرگزاري انصار ©  |  درباره ما  |  ارتباط با ما  |  نسخه موبایل  |  پیوندها  |  طراحى و پشتيبانى توسط: شركت شبكه نگاه
استفاده از مطالب اين سايت با ذكر منبع (لينك سايت) مجاز است.