پس از افتتاح دفتر طالبان در قطر، قرار بود اولین دور مذاکره میان نمایندگان امریکا با طالبان روز پنجشنبه ۲۰ جون ۲۰۱۳ (۳۰ جوزا) در شهر دوحه، پایتخت قطر برگزار شود، اما به دلیل مخالفت‌های دولت افغانستان این مذاکرات چند روزی به تعویق افتاد.
این در حالی است که دوازده سال از آغاز جنگ افغانستان، با هدف از بین بردن گروههای تروریستی میگذرد. درسال ۲۰۰۱ جورج بوش، رئیس‌جمهور وقت امریکا، القاعده را تروریست خوانده و طالبان را شریک وی دانسته به افغانستان حمله نمود، اما سال ۲۰۱۴ زمانی است که ارتش امریکا برای خروج نظامیان ارتش خود و نیروهای ناتو از افغانستان وعده داده‌اند. اکنون کمتر از شش ماه به تعیین تکلیف این جنگ باقیست؛ در عین حال امریکا و طالبان درصدد برپایی نخستین گفتگوهای رودررو با یکدیگر هستند.
در همین حالی که در قطر برای افتتاح دفتر طالبان آمادگی گرفته میشد، در روز سه‌شنبه ۱۱هفتۀ گذشته حملۀ انتحاری در کابل با هدف قرار دادن چهار بس حامل مأموران و قضات دادگاه عالی رخ داد و بیش از ۶۰ نفر کشته و زخمی شدند. طالبان مسئولیت حمله فوق را به عهده گرفته و با ارسال خبرنامه‌ای دادگاه عالی را هسته فاسد و توجیه‌گر کفر خواند. در ماه‌های اخیر شمار این قبیل انفجارها و همچنین حملاتی به نیروهای بین‌المللی افغانستان، کم نبوده و در همین حال مقدمات گفتگوهای رودررو میان این گروهک افراطی مذهبی با امریکا در قطر فراهم آمده است. در چنین اوضاعی آیا این نشان از ضعف نیروهای خارجی و بینتیجه بودن 12 سال جنگ در افغانستان است؟ سوالی که بهتر است دولت مردان امریکائی قبل از نشستن به پای میز مذاکره با طالبان به آن جواب دهند.
برگزاری این گفتگوها در "قطر" بیمعنی است، کما اینکه آقای کرزی، جلوگیری از سوءاستفاده کشورهای خارجی از روند صلح را جزو پیش‌شرط مذاکرات عنوان کرده است. به گفتۀ بعضی نشریات امریکائی از مقامات کاخ سفید شخص اوباما، و همینطور جان کری وزیر امور خارجه این کشور، پیگیر گشایش دفتر طالبان در دوحه قطر بوده‌اند.
از این جریانات برمی‌آید که دو طرف، لزوماً با در نظر گرفتن منافع طرفین، هر یک به موقعیت بهتری از لحاظ سیاسی، اقتصادی، تجاری و راهبردی، دست یابند. باز هم سوال دیگری مطرح است که با توجه به پیوند مستحکم امیرقطر با امریکا، نفع مذاکره با طالبان برای امریکا، آن هم در کشور قطر چیست؟
هر یک از طرف‌ها (امریکا، طالبان و قطر) قرار است در ازای کسب چه سود و منفعتی وارد این مذاکرات شوند؟ جای تعجب است که کشور و دولت افغانستان، هویت، ملیت و مقرّ اصلی گروه طالبان، در روند برگزاری نشست صلح، بیشتر حاشیه نشین و تماشاچی هستند و افسار امور به دست امریکاست. حتی خود طالبان نیز پیش از این گفته بودند حاضر به مذاکره با دولت افغان نیستند و انتظار دارند با "طرف‌های اصلی" (امریکا) گفتگو کنند! به همین دلایل است که میتوان مذاکرات طالبان و امریکا در قطر را بینتیجه دانست. زیرا نادیده گرفتن مردم و دولت افغانستان، و به رسمیت شناختن گروهی که تا دیروز به عنوان تروریست از آن یاد میشد، هیچ دردی را از نا آرامی‌های افغانستان مداوا نخواهد کرد. و اگر چنانچه امریکائیان گروههای دیگری را در داخل نظام نادیده بگیرند، آن وقت است که به گفتۀ آقای مارشال فهیم، آنان دست به اسلحه شده و از منافع خود دفاع خواهند نمود.
در پایان عرض میکنیم که این گونه اقدامات یک جانبۀ کشورهای امریکا و قطر، دخالت در مدیریت امور داخلی افغانستان اطلاق شده و نه تنها نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت، بلکه سبب خشم ملت مسلمان افغانستان و باعث بدبینی بیشتر نسبت به نیروهای خارجی مستقر در کشورخواهد شد.
سرمقالۀ شماره 77 روزنامۀ چراغ
شنبه اول سرطان/ تیر ماه 1392
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/202
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
