به گزارش وزارت دفاع امریکا و براساس بیانیه طالبان، امریکا در فاز اول توافق خود با این گروه 5 بیس نظامی خود در افغانستان را تخلیه کرده است. تخلیه این 5 پایگاه از اهمیت بالایی برخوردار است و میتواند نقش مهمی در توان عملیاتی نیروهای امنیتی افغانستان و همچنین گروه طالبان داشته باشد.

به گزارش وزارت دفاع امریکا و براساس بیانیه طالبان، امریکا در فاز اول توافق خود با این گروه 5 بیس نظامی خود در افغانستان را تخلیه کرده است. تخلیه این 5 پایگاه از اهمیت بالایی برخوردار است و می تواند نقش مهمی در توان عملیاتی نیروهای امنیتی افغانستان و همچنین گروه طالبان داشته باشد. در این گزارش قصد داریم نگاهی به ابعاد تخلیه این بیسها و نتایج آن داشته باشیم.

بیس شوراب در هلمند:

این بیس در لغمان و در نزدیکی لشکرگاه قرار دارد. این بیس درسال 2005 ساخته شد و دارای یک باند فرود 3 هزار و 500 متری و ظرفیت سکونت 28 تا 32 هزار نیروی نظامی است. این پایگاه تا سال 2014 در اختیار نیروهای نظامی بریتانیا بوده و پس از آن توسط نیروهای امریکایی به عنوان یک پایگاه لجستیک هوایی به کار گرفته میشد. در سال 2012 طالبان توانست با نفوذ به این بیس به هشت هواپیمای هریر امریکایی آسیب جدی وارد کند. همچنین در سال 2019 نیز در میان مذاکرات طالبان و امریکا، طلبان با حمله به این بیس نظامی 23 نفر را کشت. با توجه به نقش این پایگاه در پشتیبانی نزدیک هوایی از طریق هلیکوپترهای مسلح و هواپیماهای پشتیبانی نزدیک، خروج نیروهای امریکایی از این پایگاه به معنای قطع کامل پشتیبانی نزدیک هوایی از نیروهای زمینی افغانستان در هلمند است. همچنین با این اقدام نیروهای زمینی حاضر در منطقه بخش عمده ای از توانایی لوجستیک خود را به دلیل قطع همکاری نیروهای امریکایی از دست میدهند. پیش از این نیز در سال 2014 نیروهای امریکایی یکی از بزرگترین پایگاههای خود در هلمند را تخلیه کرده بودند. این امر در میان مدت، امنیت شهرهای قندهار، لشکرگاه و سنگین را تحت تاثیر منفی خود قرار میدهد.

کمپ هلند/ریپلی در اروزگان:

اروزگان یکی از ولایت هایی است که حضور سنگین طالبان را احساس میکند. حضور گسترده طالبان در این ولایت موجب شده بود که در مارچ 2019 نیروهای امریکایی و افغان به اشتباه وارد درگیری با یکدیگر بشوند و در نتیجه آن نیروهای امریکایی مقر نیروهای افغان را بمباران کردند. دو طرف پس از آن اذعان کردند که تصور می کردند در حال تبادل آتش با طالبان هستند. در این شرایط نیروهای امریکایی تصمیم گرفتند تا در جهت کاهش نیرو بیس ریپلی را تخلیه کنند. این بیس دارای یک باند فرود 6 هزار متری و مجموعه کامل برای عملیات های هلیکوپتری است. این بیس توانایی پذیرش هواپیماهای سنگین KC-130R را دارد که نقش مهمی در اجرای عملیات های سوخت گیری هوایی بازی میکند. این بیس که در نزدیکی قندهار واقع است نقش مهمی در تامین امنیت این شهر دارد. تخلیه این بس در کنار بیس شوراب به معنای افزایش خطر سقوط برای شهر قندهار و ولایت ارزگان است. با تعطیل شدن این بیس امر سوختگیری هوایی در محدود عملیاتی آن نیز کنسل خواهد شد و این امر به معنی کاهش دخالت هوایی در جنگ افغانستان، با تعطیل کردن عملیات های هوایی برد بلند و با زمان طولانی است. در کنار این کمپ ها کمپ گردز در پکتیا و کمپ لغمان را نیز تخلیه کرده است.

تخلیه این بیس ها به چه معنا است؟

نگاهی به موقعیت جغرافیایی بیس های تخلیه شده نشان دهنده این است که امریکایی ها ولایتهای جنوبی افغانستان را رها کرده اند. ولایت هایی که در آن طالبان نفوذ گسترده ای دارند و در طول ماه های پیش نیز پوسته های عملیاتی موجود در آن به دلیل خطرات موجود جمع آوری شد. تخلیه این بیس های عملیاتی به معنی این است که در درجه اول امریکا جنگ در این ولایات را به جنگی داخلی تبدیل میسازد و در نهایت با علم به برتری طالبان در این ولایت، به نوعی حکومت غیر رسمی طالبان در آن تثبیت میشود. موفقیت طالبان در تثبیت خود در این ولایات به معنی از دست رفتن کامل نیمی از کشور افغانستان برای دولت کابل و در معرض خطر قرار گرفتن کابل است.

به نظر میرسد که امریکایی ها به خوبی در راستای طرح تحول اهداف نظامی خود در حال فاصله گرفتن از درگیری های مرتبط با ستیزه جویی برای تمرکز برروی مهار قدرتهای دولتی به ویژه روسیه و چین در در دهه آینده است. امریکایی ها پس از 20 سال نبرد در عراق و افغانستان این نکته را در یافته اند که صرف کردن توان نظامی آنها برای مهار بازیگران غیردولتی تنها به معنای درگیر شدن در جنگ هایی است که پایانی برای آنها وجود ندارد. اکنون امریکا میکوشد تا با تخلیه این مناطق طالبان را در وضعیتی برتری نسبت به دولت افغانستان قرار دهد و در عمل دولت افغانستان در برابر این واقعیت قرار بگیرد که طالبان حاکم اصلی سرزمین افغانستان است و ناگزیر به توافق به این گروه باشد. در حال حاضر در این ولایات نیروهای نظامی افغانستان عمدتا درگیر در عملیات های تدافعی هستند و به ندرت از بیس های خود خارج میشوند. همچنین تجربه عملیاتی نیز ثابت کرده است که در صورت تهاجم طالبان آنها به سختی میتوانند امنیت این بیس ها را تامین کنند. از سوی دیگر در صورت عدم پذیرش چنین توافقی طرح جغرافیایی افغانستان میتواند به تجزیه غیررسمی این کشور بیانجامد که مناطق جنوبی، شمالی و مرکز افغانستان در کشمکش بایکدیگر قرار بگیرند.

منبع: مطالعات افغانستان

لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/19495

*	نـامـ و نـامـ خـانوادگی
*	نظر شما
چهار عدد تصوير را عينا در زير بنويسيد.
*

	آینده تاریک یا روشن؛ در انتظار اقتصاد افغانستان
	آیا امریکا جنگ اوکراین را به طرف جنگ جهانی سوم هدایت می‌کند؟
	آیا امریکا خواستار حذف قطر از میانجیگری است؟
	پرونده احیای برجام روی میز بایدن
	آیا حمله اسرائیل به ایران؛ پایان ماجراجویی است؟
	ایران و اسرائیل را از جنگ بزرگ دور کنید
	پرجمعیت‌ترین کشور دنیا در آستانه برگزاری طولانی‌ترین انتخابات
	معیارهای دوگانه امریکا؛ از حمایت اوکراین تا سکوت در غزه
	رسانه‌های اسرائیلی از خیانت اردن به جهان اسلام شگفت زده شدند
	نیویارک تایمز:ایران بطور مستقیم با امریکا درگیر نمی شود
	کمبود نیروی جنگی در ناتو برای مقابله با روسیه
	آیا روابط ترکیه و رژیم اسراییل متوقف شد؟
	تغییر جغرافیای جنگ در خاورمیانه؛ آیا نتانیاهو موفق شد؟
	جنگ خونین و ویرانگر غزه وارد ششمین ماه شد
	توافقنامه ترامپ امریکا را مجبور به خروج از افغانستان کرد
	وضعیت غزه نشانگر بربریت ذاتی سرمایه‌داری جهانی است
	آیا واقعاٌ ترامپ مصمم به خروج از ناتو است؟
	روسیه در موضع برتر قرار دارد، پوتین به کم قانع نیست
	آیا اروپا آمادگی ریاست جمهوری مجدد ترامپ را دارد؟
	دیدار های بلینکن با سران کشورهای عرب زمینه ساز صلح در غزه می شود؟
	کشور های غربی برای اعمال تحریم بر ایران اختلاف دارند
	چین، بدون روسیه مذاکرات صلح اوکراین را تحریم می‌کنیم
	آمادگی روسیه برای جنگ با ناتو
	آیا امریکا توان منزوی کردن حکومت طالبان را ندارد؟
	ضرورت بازتعریف روابط ایران و پاکستان در دولت جدید