یکی از پنهان ترین مخرب ترین لایه های جنگ در افغانستان گسترش فحشای اجباری در بین زنان مردان و افغانستانی بوده است. فحشا در افغانستان تنها به زنان محدود نشده است و شرایط حتی مردان را نیز وادار به فحشا کرده است.
جنگ در افغانستان از بسیاری از جنبه ها بررسی شده است، آسیب و زیانی که جنگ به غیر نظامیان در قالب کشته و زخمی شدن آنها میرساند. موانعی که در برابر توسعه انسانی و اقتصادی ایجاد شده است و بسیار از جنبه های دیگر، اما تاثیر جنگ برروی گسترش فحشا در افغانستان به سختی مورد توجه بوده است. با این حال یکی از پنهان ترین مخرب ترین لایه های جنگ در افغانستان گسترش فحشای اجباری در بین زنان مردان و افغانستانی بوده است. فحشا در افغانستان تنها به زنان محدود نشده است و شرایط حتی مردان را نیز وادار به فحشا کرده است.
رویتر در گزارشی که در ماه می سال 2020 منتشر کرده است، با دو جوان مصاحبه میکند که از سنین نوجوانی توسط پلیس و همچنین نیروهای غیر دولتی وادار به رابطه جنسی شده اند. این جوانان با وجود گذشت سالها از دوره نوجوانی و ازدواج با وجود اینکه دارای چندین فرزند هستند، ناچارند برای سپری کردن زندگی خود به فحشا و رابطه جنسی با سایر مردان روی بیاورند. آنها نداشتن شغل مناسب و همچنین انحصار ثروت در دست طبقه خاصی از قدرتمندان را عامل اینکار میدانند. آنها در مصاحبه با رویترز گفته اند که اغلب شبها در مهمانی های افراد زورمند بوده و با آنها رابطه جنسی دارند.
مسئله فحشای زنان نیز همانند مردان ناشی از دلایل اقتصادی است که از جنگ ریشه گرفته اند. بسیاری از زنانی که درگیر فحشا هستند شوهران خود را از دست داده اند و یا به دلیل فقر گسترده با وجود اطلاع شوهران خود، برای تامین معاش خانواده اقدام به برقراری رابطه جنسی میکنند. طبیعی است که با توجه به انحصار ثروت در دست طبقه ای خاص در افغانستان این زنان بایستی برای معاش با این طبقه ارتباط برقرار سازند. طبقه ای که شامل نیروهای امنیتی و پلیس، نیروهای خارجی و صاحبان قدرت میشود.
هزینه 2 تریلیون دلاری امریکا در افغانستان در بهترین حالت تنها شامل 10 میلیارد دلار سرمایه گذاری برای بهبود وضعیت افغانستان شده است. اما با این حال نمیتوان نشانی از بهبود در شرایط کلی کشور مشاهده کرد. 54 درصد مردم از بیکاری و فقر گسترده رنج میبرند. از سوی دیگر ادامه جنگ از سوی طالبان و همچنین نیروهای خارجی موجب بیوه شدن زنانی شده است که در برابر فقدان شغل برای اداره زندگی و فرزندان خود ناچار به فاحشگی شده اند.
از سوی دیگر نبایستی این مسئله را نادیده گرفت که بخشی دیگر از گسترش فحشا ناشی از زمینه چینی نیروهای خارجی در افغنستان است. حضور نیروهای خارجی موجب شکل گیری روسپی گری و ظهور خانه های فساد در افغانستان شد. خانه هایی که ابتدا نیروهای خود را از سایر کشورها تامین میکردند اما پس از مدتی به صورت مخفیانه اقدام به بکارگیری زنان فقیر و بیوه نمودند. چرا که برخلاف زنان خارجی، استفاده از زنان افغانستانی برای آنها ارزان تر و در دسترس بوده است.
واضح است که جامعه افغانستان در چارچوب این فاحشگی اجباری سنگ بنای اصلی خود یعنی خانواده را از دست میدهد. بسیاری از خانواده ها هرساله اعضای خود را در انفجار ها و یا حملات تروریستی از دست میدهند. امری که چهره زندگی را برای همیشه در نگاه آنان تغییر میدهد. اما با از دست دادن سرپرست خانوار، به صورت ویژه برای خانواده های جوان، این نه تنها بار روانی از دست دادن سرپرست خانوار است که به مشکلی جدی تبدیل میشود، بلکه بار اقتصادی اداره خانواده است. اداره خانواده در جامعه ای که از ساده ترین زیرساخت های اقتصادی محروم میباشد.
با نزدیک شدن به روز جهانی پناهندگان، ضروری است کسانی که وظیفه سیاست گذاری در افغانستان را دارند به این پرسش پاسخ دهند که راه حل آنها برای جلوگیری از مهاجرت و یا درگیر شدن در دام فقر اقتصادی در افغانستان چیست؟ پناهجویانی که علاقه مند هستند به کشور خود بازگردند اما عدم امنیت جانی، اقتصادی و روانی به مانعی جدی در برابر بازگشت آنها تبدیل شده است. در چنین شرایطی نیاز اولیه جامعه افغانستان این است که شرایط برای یک حیات مناسب در این کشور فراهم شود.
منبع: مطالعات افغانستان
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/18707
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
