حامد کرزی؛ رییس جمهور پس از شنیدن قطعنامه لویه جرگه گفت که برای مطمئن شدن از اینکه توافقنامه امنیتی موجب تامین صلح و امنیت در افغانستان شود، 'مرحله تطبیق' برای این توافقنامه باید در نظر گرفته شود.
وی گفت باید این توافقنامه بلـافاصله موجب تامین صلح و امنیت در افغانستان شود، در غیر آن این توافقنامه را قبول ندارد.
آقای کرزی گفت: "اگر یکبار دیگر امریکا به خانه‌های افغان‌هـا برود و حمله کند، قرارداد نیست. اینها باید در پایگاه‌های خود بنشینند. از امروز بازرسی خانه‌ها، تلـاشی خانه‌هـا و راه گیری از سوی امریکا متوقف است و مردمـ افغانستان آزاد هستند."
او خطاب به اعضای لویه جرگه گفت: "شما از من خواستید که تا یکماه دیگر این موافقتنامه را امضا کنمـ. آیا تا یک ماه دیگر صلح و امنیت در افغانستان تامین خواهد شد؟ اگر نشد مسئول کیست؟ طبعا مسئول من هستمـ."
رئیس جمهوری افغانستان گفت دو درخواست مشخص از امریکا دارد. 'تامین صلح' و 'برگزاری انتخابات شفاف'. او یکبار دیگر گفت که بدین باور است "تامین صلح در افغانستان ابتدا بدست امریکایی‌ها است و بعدا به دست پاکستانی‌ها."
سخنان آقای کرزی در مراسمـ اختتامیه جرگه امنیتی نشان میدهد که او هنوز نسبت به تعهد طرف امریکایی مطمئن نیست و نمی داند آیا آنچه که او مدعی است بیش از یکسال است که در مورد بند بند آن با امریکا چانه زده است و بعد از این نیز به چانه زنی ادامه خواهد داد تطبیق و عملی میشود یاخیر.
واقعیت این است که امریکا تاکنون در برابر تعهداتش در قبال افغانستان، دوگانه و غیر صادقانه عمل کرده است و همین امر نیز سبب شده است؛ تا حجمـ بدبینی و بیاعتمادی حتی موافقان و تاییدکنندگان پیمان امنیتی نیز بیش از آن چیزی باشد که تصور میشد.
آقای کرزی هنوز برای امضای پیمان امنیتی پیش شرط تعیین میکند و با استفاده از ادبیات و لحن تحکمـ آمیز و غضب آلود با به اصطلـاح (بزرگترین متحد استراتژیک) خود سخن میگوید.
این نشان میدهد که مشکلـات و دشواری‌هـای زیادی در پشت پرده وجود دارد که در مسیر رییس جمهور در امضای آسان و بیدرد سر این پیمان، ایجاد مانع میکند.
به نظر میرسد آقای کرزی افزون بر اینکه از امضای عجولـانه و شب هنگامـ پیمان استراتژیک درس گرفته و نمی خواهد بار دیگر پای پیمانی امضا کند که هنوز خود نیز نمی داند آینده آن به چه سرنوشتی منجر میشود و به کجا منتهی خواهد شد؛ از جانب دیگر او نگران وضعیت موجود سیاسی و اجتماعی در جامعه افغانستان است.
آقای کرزی در سخنرانی روز یک شنبۀ خود در مراسمـ اختتامیه جرگه پیمان امنیتی نیز به صورت ضمنی اشاره کرد که همه مردمـ افغانستان با امضای این پیمان موافق نیستند.
او در این زمینه به ناامنی‌هـای جاری در غزنی، هلمند، قندهار، پکتیا، بدخشان و... اشاره کرد. منظور او شاید این بود که حضور امریکا برخلـاف تصور افراطی موافقان پر و پا قرص پیمان امنیتی، سراسر (خیر) همـ نبوده است.
آقای کرزی بار دیگر پشت تریبون رفت و به امریکا هشدار داد که اگر بازهمـ خانه‌هـای مردمـ تلـاشی شود و مردمـ در خانه‌هـای خود کشته شوند، دیگر پیمانی در کار نخواهد بود.
این نشان میدهد که هنوز تضمین‌هـای لـازمـ در این زمینه‌هـا داده نشده و این یکی از دلـایل اصلی عدمـ امضای سریع این پیمان توسط کرزی است.
البته در این میان ممکن است برخی ملـاحظات سیاسی نیز در کار باشد؛ اما واقعیت این است که پیش از هر چیزی آقای کرزی نگران آینده خود و پیمان امنیتی است که او باید در پای آن امضا کند.
او بدون شک در این زمینه به تاریخ و گذشته تاریخی افغانستان مراجعه خواهد کرد و امضای خود پای این سند را با امضای شاهان پیشین در پای معاهدات استعماری سابق مقایسه خواهد کرد و در این میان، به سر و صداها و اعتراض‌هـای پراکنده در نقاط مختلف کشور نیز نظر خواهد کرد و از عواقب این اقدامـ خواهد هراسید؛ به همین دلیل شاید او سعی کند پیش از هر چیزی امتیازهایی که قرار است افغانستان از رهگذر این پیمان به دست آورد مانند کمک به روند صلح و زد و بندهای انتخاباتی را به دست آورد و سپس پای این سند امضا کند.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1281
روسیه برای کاهش نفوذ امریکا با حکومت طالبان نزدیک می شود
