با گذشت بیش از 12 سال از حضور نیروهای خارجی با شعار مبارزه با تروریسم و کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر، اما بر علاوۀ مشکلات روز افزون تروریسم، کشت و تولید مواد مخدر نیز در کشور افزایش داشته است. بر اساس گزارش تازۀ وزارت دفاع امریکا، پیش بینی میشود که کشت خشخاش در ۲۰۱۳ بیش از سال قبل باشد. این در حالی است که با وجود حضور نیروهای نظامی ناتو در کشورمان در پنج سال گذشته، افغانستان حدود ۹۰ درصد تریاک غیرقانونی جهان را تولید كرده است.
آنچه که مشخص است با گذشت هر سال، معضل مواد مخدر بدتر و بدتر میگردد. با وجود اینکه نیروهای خارجی طی دوازده سال حضورشان در افغانستان، همواره سخن از مبارزه با این پدیدۀ خانمانسوز سر داده اند و بر علاوۀ آن، در چارچوب نظام افغانستان نیز ارگانهای مؤظف به مبارزه به این امر شده اند، اما واقعیت قضیه ناکامی نیروهای خارجی و ارگانهای داخلی ذیربط را در مبارزه با کشت و تولید مواد مخدر نشان میدهد. دولت افغانستان تصور میکرد با بیشتر کردن ارگانهای مربوط به مبارزه با مواد مخدر، میتواند در جنگ با این پدیده پیروز میدان باشد، اما نه تنها این گونه نبوده است بلکه به گزارش بعضی رسانه‌ها، دست داشتن بعضی مقامات دولتی به قاچاق موادمخدر و عدم توانائی دو ارگان معینیت مبارزه با مواد مواد مخدر وزارت امور داخله و وزارت مبارزه با مواد مخدر، و هم چنین عدم توجه نیروهای خارجی برای مبارزۀ جدی با کشت و قاچاق تریاک، سبب افزایش رتبۀ افغانستان به خصوص در پنج سال اخیر در جدول رتبه بندی تولید، مواد مخدر در دنیا شده است. در این میان سیاست‌های ایالات متحده و متحدانش نیز در افغانستان در حوزه موادمخدر به گونه‌ای گزینشی، تنها تولید مثل و زاد و ولد بی‌رویه (قاچاقچیان عمده و بزرگ) را تسریع کرده است.
با پیچیده‌تر شدن شرایط این مبارزات در هر سال نسبت به سال قبل، ما با نتایج ناخواسته بیشتری روبه‌رو شده‌ایم. اما این سیاست‌های ناکارا، همچنان دوام دارد. لذا با این وصف افزایش تولید مواد مخدر در کشور، ما را با شرایطی هولناک روبه‌رو کرده است؛ چرا که همزمان با افزایش تولید مواد مخدر، استفاده از این مادۀ کشنده نیز در سطح جامعه به خصوص در بین جوانان افزایش سرسام آوری یافته است.
از یک دهه پیش تاکنون، ما با سیاست گذاری گزینشی مصنوعی روبه‌رو شده‌ایم. همان‌طور که در جهت مبارزه با کشت و تولید موادمخدر ناکام بودیم، برای پیشگیری از رو آوردن جوانان به اعتیاد نیز ناموفق عمل کرده ایم، و در مورد دوم حتی میتوان گفت هیچ راهکاری را نسنجیدیم، بلکه در مقابل غرق شدن جوانان در باتلاق تباهی اعتیاد، تنها نظاره گر بوده ایم.
بدین ترتیب و با وجود بقای قاچاقچیان قدرتمند در صحنه، ما نمی توانیم امیدوار باشیم که در جنگ خود با موادمخدر به پیروزی قابل ذکری دست یابیم. با مدارای دولت، این مجرمان تبهکار نه تنها زنده باقی میمانند، بلکه به دلیل قلع و قمع رقبای ضعیف و ناکارامد خود توسط دولت، میتوانند در فضایی جذاب به سلطه خود ادامه دهند. امروزه؛ پلیس ما حتی قادر به شمارش تعداد این باند‌های کوچک و بزرگ نیست و در این شرایط، شناسایی، نفوذ و انهدام این گروه‌ها را تنها باید یک رؤیای دست‌نیافتنی به حساب آورد. لذا تداوم اتکا بر سیاست‌های کنونی، تنها به تکامل و تقویت و رشد بیشتر قاچاقچیان موادمخدر خواهد انجامید.
نویسنده: جواد سروری
سرمقاله شماره 162 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/8/19
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1181
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
