مقامات در غزنی گفته‌اند که دست کم ۱۸ غیرنظامی که رهسپار مراسم عروسی بودند، در نتیجه انفجار ماین کنار جاده در این ولایت کشته شده‌اند.
آنها گفتند که تقریبا همه کشته شدگان زنان و کودکان بودند و موتر حامل آنها کاملا تخریب شده است.
طالبان دست داشتن در این حادثه را رد کرده اند.
اما انفجار ماین های کنار جاده که از سوی طالبان برای هدف قرار دادن نیروهای خارجی و امنیتی افغان کارگذاری میشود، جان تعداد زیادی از غیرنظامیان را گرفته است.
این حادثه در ولسوالی ناامن اندر ولایت غزنی به وقوع پیوسته است.
۸ جسد به بیمارستان غزنی آورده شدند؛ اما سخنگوی والی غزنی گفت که شمار کشته شدگان به مراتب بیشتر از آن است و مددرسانان در جستجوی اجساد بیشتر در محل حادثه هستند.
اسدالله انصاف، معاون فرمانده پلیس غزنی گفت که کشته شدگان شامل ۱۴ زن، سه مرد و یک کودک بودند.
تنها ۵ تن از ۲۳ سرنشین این اتوبوس نجات یافته‌اند؛ اما وضعیت دو تن از نجات یافتگان نیز وخیم است.
انتشار این خبر، تکانه مهیبی بود که برگ سیاه دیگری بر کارنامه جنایتکارانه جریان‌های تروریستی در افغانستان اضافه کرد؛ خبری که نه کسی به جرم دست داشتن در این جنایت بازداشت و محاکمه میشود و نه تغییری در معادله غیرعادلانه جنگ و صلح افغانستان پدید میآورد.
رییس جمهور کرزی چند روز دیگر به انگلیس میرود؛ تا بار دیگر پاکستان را به حمایت از طرح صلح خود فرابخواند. همزمان شورای عالی صلح نیز به تلاش‌های پیدا و پنهان خود برای جلب حمایت کشورها، جریان‌ها و گروه‌های در حال جنگ با دولت از صلح ادامه خواهد داد.
در غزنی اما روایت دیگری جریان دارد؛ مردمی که قرار بود شب را در یک جشن عروسی و شادی شرکت کنند، باید برای به خاک سپردن نزدیک به ۲۰ زن و کودکی کنند که معلوم نیست به کدامین گناه کشته شدند و چه کسی مسئول قتل آنان است، بروند.
معادله جنگ و صلح در افغانستان به صورت اسفناکی بیاعتبار و دروغین جلوه میکند؛ به نظر میرسد هیچکس حرف اصلی را نمی زند. حرف اصلی این است که چه کسی مسئول این جنایت‌های هولناک است، چرا دست به چنین کاری میزنند و آیا صلح با عاملان این کشتارهای جنایتکارانه و ننگین میتواند صلحی مقتدرانه، عزتمندانه و با افتخار باشد یاخیر.
حرف اصلی این است که چه کسی با خانواده‌های قربانیان مهمان جشن عروسی امشب در غزنی، همدردی خواهد کرد و این درد جانکاه را تلخ و اندوهناک خواهد گریست.
طالبان مسئولیت این رویداد را نپذیرفته اند. این هم از طنزهای تلخ روزگار ماست. آنها هم میدانند که پیامدهای تبلیغاتی این عمل نفرت انگیز، حتی برای گروه تروریستی و بدنامی مانند طالبان نیز سنگینی میکند و این سنگینی نشانه نفرت انگیز بودن این دست کشتارهاست؛ اما از یاد نمی بریم که این نه نخستین بار است و نه آخرین آن خواهد بود.
همین چند روز پیش بود که در روز مقدس عید سعید قربان، گروه‌های تروریستی با بمب گذاری مهیب در مسجد شاهی لوگر، جان والی آن ولایت را گرفته و ۱۵ تن دیگر را زخمی کردند. هنوز محکومیت‌های آن رویداد ادامه دارد؛ اما آیا محکومیت صرف، میتواند رفع مسئولیت کند؟
رییس جمهور کرزی به رغم همه این رویدادهای وحشتناک، به لندن رفت؛ تا در کنار نواز شریف و دیوید کامرون بایستد، لبخند بزند و عکس‌های یادگاری بگیرد؛ اما مردم داغدیده افغانستان، به ویژه شهروندان عزادار غزنی هرگز فراموش نمی کنند که این لبخندها هرگز نمی تواند جوی خون جاری در این کشور را متوقف کند؛ زیرا تا زمانی که رویکرد محکومیت در برابر جنایت، جریان داشته باشد، این قاعده نحس هرگز تغییر نخواهد کرد.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1101
مارشال محمد قسیم فهیم به جمع یاران و همسنگرانش شهیدش پیوست
