این روزها فشارها بر دولت افغانستان برای بستن قرارداد امنیتی با امریکا و اعطای امتیازاتی ماننند دادن مصئونیت قضائی به سربازان امریکایی، و فشار برای عدم انتقاد سیاستمداران افغان از عملکردهای ناتو بیشتر و بیشتر میشود. از کارل لوین، رئیس خدمات کمیتۀ نظامی مجلس سنای امریکا گرفته تا جان کری و وزای دفاع ناتو که در اجلاس بروکسل به دولت افغانستان تاختند؛ همۀ اینها نشان از یک برنامۀ منسجم و فشارهای همه جانبه برای تحمیل خواسته‌های ناتو و امریکا بر دولت و ملت افغانستان حکایت دارد. از طرفی وزرای دفاع عضو ناتو ضمن انتقاد از سخنان رئیس جمهور کرزی که بر علیه اقدامات ناتو در زمینۀ کشتار غیر نظامیان، ایراد شده بود دهن باز نموده و در بروکسل به سخنان آقای کرزی با عصبانیت پاسخ دادند. فیلیپ‌هاموند، وزیر دفاع بریتانیا که در نشست وزرای دفاع ناتو در بروکسل پایتخت بلژیک شرکت کرده، میگوید: "اوضاع در افغانستان هیچ وقت شبیه سویس نخواهد شد اما بعد از این در افغانستان حکومتی حاکم خواهد بود که کنترل نیروهای نظامی و قلمرو خود را در اختیار دارد."
هر چند آرزوی ملت افغانستان داشتن کشوری مثل سوئیس نیست، بلکه کشوری میخواهند که دارای امنیت سرتاسری باشد و این خود ملت خواهند بود که این کشور را بهتر از سوئیس خواهند ساخت؛ اما نباید فراموش کرد که امریکایی‌ها و ناتو در ابتدای حمله به افغانستان، وعده می‌دادند که افغانستان را به آن درجه از پیشرفت و رفاه خواهند رسانید که مورد حسرت دیگر کشورهای منطقه خواهد بود، ولی آنچه درحال حاضر در کشور ما گسترش یافته تروریسم و ناامنی و همچنین تولید مواد مخدر است که در مورد اخیر افغانستان رتبه اول جهان را به خود اختصاص داده است. اکنون با گذشت حدود 12 سال، نه تنها این وعده‌ها محقق نشده بلکه کشتار افراد غیرنظامی، فقر و بیکاری افزایش یافته است. مقامات ناتو باید بدانند که آقای کرزی به عنوان رئیس جمهور افغانستان حق دارد تا نگران جان مردم این سرزمین باشد و عملکردهای اشتباه و کشتار افراد ملکی از سوی ناتو را نه تنها محکوم بلکه باید از ادامۀ آن جلوگیری نماید.
واقعیت این است که ناتو ناکارآمدی خودرا در افغانستان اثبات نموده است. با حضور 12 سالۀ نیروهای ناتو بسیاری از مناطق افغانستان هنوز نا امن است. تاکنون نیروهای ناتو تعداد زیادی از مردم بیگناه افغانستان را به قتل رسانده اند و با بمباران هوایی منازل مسکونی بسیاری را بیخانمان ساخته اند. این نقش ناتو در افغانستان بلاانکار است. مانند نقش مخربی که ناتو در معادلات بالکان ایفا نمود.
در روی دیگر قضیه، فشارها بر دولت افغانستان برای انعقاد پیمان امنیتی با امریکا روز به روز بیشتر میشود و حتی در یکی از آخرین صحبت‌های مقامات امریکایی، دوام کمک‌های مالی امریکا به افغانستان مشروط به بستن این پیمان عنوان شده است. این در حالیست که پس از دوازده سال حضور امریکائیان در افغانستان، که با شعار مبارزه با تروریسم و انجام شد؛ علیرغم ادعاهای آنان مبنی بر برقراری امنیت و آرامش در سرزمینی که مردم مظلوم و رنج کشیده آن بیش از دو دهه شاهد خشونت و درگیری و اشغال گری و جنگ‌های قبیله‌ای و داخلی بوده اند، هنوز هم امنیت وعده داده شده در این کشور آسیب دیده از جنگ برقرار نشده است. و هیچ تضمینی وجود ندارد که با ایجاد پایگاههای طولانی مدت آنان، امنیت و آرامش به افغانستان بر گردد. در حالی که اکثر مردم مجاهد افغانستان با ایجاد پایگاههای طولانی مدت و دادن مصئونیت قضائی به سربازان امریکائی مخالفند، چه تضمینی وجود دارد که باردیگر مردم بیشتر به دلیل صلب حاکمیت ملی افغانستان سر به کوه نزده و دست به اسلحه برای احقاق حاکمیت کشورشان نبرند؟!
امریکائیان باید بدانند که اعطای مصئونیت قضائی به سربازان امریکائی باعث حقظ جان سربازان آنان نخواهد شد، بلکه با مخالفت‌های بیشتر مردمی نه تنها افغانستان به سوی نا امنی بیشتر سوق داده خواهد شد، بلکه جان سربازان خارجی نیز بیشتر به خطر خواهد افتاد.
سرمقاله شماره 154
تاریخ: 1392/8/5
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1076
رسانه‌های اسرائیلی از خیانت اردن به جهان اسلام شگفت زده شدند
